به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط، در سال 2002 برای اولین بار یکی از کارمندان شرکتی روسی به نام ولنتین بالت، با جمع‌آوری یک سری رضایت‌ها و امضاها، تعیین روز جهانی برنامه نویس را به دولت روسیه پیشنهاد کرد. در آخر رئیس جمهور این کشور، دمیتری مدودف، در سال 2009 روز 13 سپتامبر را به عنوان روز برنامه نویس انتخاب کرد. مدتی بعد آمریکا و بریتانیا نیز این روز را در تقویم ملی خود ثبت کردند.
در کشور ما به برنامه نویسان آنچنان که باید و شاید، بهایی داده نمی‌شود و ارزش کار آن‌ها دانسته نمی‌شود، به همین دلیل هر ساله شاهد مهاجرت بسیاری از برنامه نویسان زبده کشورمان به کشو‌های دیگر هستیم.
امروزه در کشور ما نیز برنامه نویسی پیشرفت فوق‌العاده‌ای داشته است. دانش آموختگان این حوزه به سرعت از سیستم آموزشی جلو زدند و صرفا با شرکت در یک سری از کلاس‌های آموزشی، به صورت خودآموز، به تسلط و مهارت لازم دست یافتند. به مناسبت این روز خبرنگار خطوط با علیرضا ناصرزعیم، سرپرست سیستم‌های زنجیره تامین به گفتگو پرداخته است که در ادامه مشروح آن را می‌خوانید.
خطوط: آقای ناصر زعیم، ابتدا چگونگی آغاز مسیر شغلی خود را برای مخاطبان خطوط توضیح دهید.
بنده رشته ریاضی کاربردی خواندم، اما دوست داشتم برنامه نویس شوم، لذا به سراغ مباحث برنامه نویسی رفتم و از سال 1380 در یک شرکت خصوصی کار برنامه‌ریزی تولید و برنامه نویسی را انجام می‌دادم تا اینکه سال 1386 رزومه خود را برای شرکت‌های بزرگ‌تر ارسال کردم و موفق شدم در مصاحبه ای که انجام دادم، مشغول به فعالیت در یکی از این شرکت‌ها شوم و با فضای جدیدی که همه همکارانم برنامه نویس بودند آشنا بشوم ودر این محیط رشد کنم.
برنامه نویسی کار لذت بخشی است، زمانی که برنامه‌ای را می‌نویسی و دراختیار کاربران قرار می دهی تا استفاده کنند و کارشان را با سهولت بسیاری انجام دهند، حس بسیار خوبی به آدم دست می‌دهد.
خطوط: سخت‌ترین کار شما به عنوان یک برنامه‌نویس چیست؟
شاید سخت ترین کار برنامه نویس‌ها مواجه شدن با کاربرانی است که ارزش کار یک برنامه نویس را نمی‌دانند.. مثلا می‌گویند: این قسمت که کاری ندارد یک دکمه را آن جا می‌گذاری و کار را انجام می‌دهد در حالی که نمی‌دانند پشت این دکمه ممکن است هزار و یک کار انجام و کلی کد نوشته شود.
خطوط: نقش برنامه‌نویسی در توسعه فناوری و پیشرفت اقتصادی چیست؟
مسلما برنامه نویسی در توسعه فناوری و پیشرفت اقتصادی نقش بسزایی دارد، برنامه نویسی برای موبایل‌های هوشمند، ساعت‌های هوشمند، برنامه نویسی برای بانک‌های اطلاعاتی سازمان‌ها و شرکت‌ها، برنامه نویسی برای دستگاه‌های پوز و عابربانک‌ها، برنامه نویسی برای کنترل هواپیماها و تلسکوپ‌های فضایی و بسیاری موارد دیگر که همگی تاثیر فراوانی در پیشرفت اقتصاد داشته و دارد.
خطوط: جایگاه واقعی برنامه‌نویسی کجاست و چه قدر در کشور ما به این موضوع اهمیت داده می‌شود؟
جایگاه واقعی برنامه‌نویسی در کشور ما کمی متفاوت است. هنوز بعد از سال‌ها جایگاه واقعی برنامه نویسی آن طور که شایسته است ظهور و بروز نیافته است. مثلا یکپارچه سازی دیتاها خیلی زودتر از این باید شکل می‌گرفت در حالی که هنوز چنین امری محقق نشده است. به عنوان مثال کارت ملی افراد باید حاوی تمامی اطلاعات مورد نیاز یک فرد را شامل شود تا نیازی به داشتن عابر بانک‌های متفاوت و کارت‌های اعتباری گوناگون نباشد، به طوری که بتوانیم با داشتن فقط یک کارت ملی تمامی امور مربوط به عملیات اعتباری را انجام دهیم. همچنین در کشور ما به برنامه نویسان آنچنان که باید و شاید، بهایی داده نمی‌شود و ارزش کار آن‌ها دانسته نمی‌شود، به همین دلیل هر ساله شاهد مهاجرت بسیاری از برنامه نویسان زبده کشورمان به کشو‌های دیگر هستیم.